Najlepszą metodą na ból kręgosłupa jest masaż kręgosłupa. Jest to także świetna forma relaksu i odpoczynku dla ciała. Masaż relaksacyjny pomaga się odprężyć, rozluźnia mięśnie, uspokaja. Masaż leczniczy ma podobne działanie, ale przede wszystkim stosowany jest w zapobieganiu i leczeniu różnych chorób, zwłaszcza ortopedycznych.

Masaż leczniczy kręgosłupa: wskazania

Lekarz wystawia skierowanie na masaż kręgosłupa na podstawie diagnozy oraz ogólnego stanu zdrowia. To ułatwia terapeucie dobranie technik masażu, tak by przyniosły oczekiwany rezultat.

Masaż leczniczy wymaga gruntownej wiedzy z anatomii i fizjologii człowieka, dlatego powinien być wykonany przez specjalistę rehabilitanta. W przeciwnym razie zamiast pomóc, może zaszkodzić.

Masaż kręgosłupa stosuje się najczęściej, gdy – niezależnie od przyczyny – zespolone z nim więzadła lub mięśnie przestają pełnić swoje funkcje. Jeśli mięśnie po obu stronach kręgosłupa nie pracują jednakowo, są osłabione, nadmiernie naciągnięte lub napięte, kręgosłup przestaje być stabilny, postawa pogarsza się, kręgi i dyski szybciej się zużywają. Wtedy organizm wysyła sygnał alarmowy w postaci bólu pleców. Zadaniem masażu jest zlikwidowanie zwiększonego napięcia i wzmocnienie słabej tkanki mięśniowej.

Jak przebiega masaż leczniczy kręgosłupa?

Do zabiegu nie potrzeba się specjalnie przygotowywać.  Najpierw masażysta przeprowadza krótki wywiad. Pyta, czy miałam kiedyś masaż, żeby zorientować się, jak reaguję na taką terapię (np. czy bolało, czy pojawiły się siniaki). Upewnia się, w którym miejscu plecy najbardziej bolą, czy mogę leżeć na brzuchu. W przypadku kłopotów z oddychaniem masaż robi się na siedząco na specjalnym fotelu. Wygodnie układam się na brzuchu. Terapeuta smaruje plecy środkiem poślizgowym (obojętny dla skóry preparat, np. oliwka, wazeliną, talk), który zmniejsza siłę tarcia, chroniąc skórę przed mechanicznym uszkodzeniem. Czasem stosuje się naturalne preparaty wspomagające leczenie – żele, maści, kremy, emulsje o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym oraz uszczelniające naczynia krwionośne.

Masaż kręgosłupa obejmuje plecy, pośladki i barki. Trwa 20-25 minut, ale pierwsze sesje mogą być krótsze. Wykonuje się go w kierunku przepływu krwi żylnej, czyli do serca. Siła masażu zależy od rodzaju schorzenia oraz wrażliwości na ból. Na pewno większej wymaga osoba otyła niż szczupła, mężczyzna niż kobieta. Dobry masaż powinien oscylować na granicy przyjemnego bólu, tzn. przy którym potrafimy się rozluźnić. Gdy ból nie jest akceptowany, spinamy się. Wtedy masaż nie przynosi oczekiwanego efektu, może nawet zaszkodzić. Wykonuje się go, stosując klasyczne techniki masażu (od najsłabszej do najmocniejszej) w podanej kolejności.

• Głaskanie. Tak rozprowadza się preparat poślizgowy i tak kończy masaż. To jedyna technika, którą można przeplatać inne. Polega na lekkim przesuwaniu dłoni (spodu, wierzchu, opuszek palców) wzdłuż i w poprzek pleców. Ruchy są miękkie, o dużym zasięgu. To dobry sposób na poznanie skóry – temperatury, szorstkości, zgrubień, napięcia mięśni. Poprawia oddychanie, podwyższa temperaturę skóry, zmniejszając ból oraz usprawniając krążenie powierzchowne. Uspokaja i odpręża.
• Rozcieranie. Kciukiem, kciukami naprzemiennie, nasadą dłoni, wzdłuż lub w poprzek pleców, okrężnymi lub spiralnymi ruchami. Aby zwiększyć głębokość oddziaływania, masażysta dociska masującą rękę drugą ręką. W ten sposób rozdrabnia się oraz przemieszcza do układu krwionośnego wysięki pozapalne, krwiaki, złogi, likwiduje obrzęki i obniża napięcie mięśni.
• Ugniatanie. Można stosować we wszystkich miejscach, w których mięśnie i skóra dadzą się unieść do góry, np. ramiona. Ugniatać można obiema rękami, jedną lub palcami. Naczynia chwilowo się kurczą, a po zwolnieniu ręki gwałtownie rozszerzają, zasysając krew z naczyń obwodowych i pobudzając krążenie. Tak wypycha się z tkanek produkty przemiany materii, złogi pozapalne uwolnione podczas rozcierania, tworząc miejsce dla substancji odżywczych. W zależności od sposobu ugniatania można pobudzić mięśnie: zwiększyć ich wytrzymałość, kurczliwość oraz przyśpieszyć regenerację po wysiłku albo obniżyć napięcie. Najbardziej inwazyjną odmianą ugniatania jest uciskanie kciukami. Zwykle tak rozbija się najbardziej spięte mięśnie. Jeśli robi się to jednocześnie obiema rękami 30-40 razy na minutę, działa rozluźniająco, gdy naprzemiennie i 2 razy szybciej – pobudzająco.
• Oklepywanie. Bardzo szybkie i dość mocne uderzanie mięśni. Najsilniejsze jest oklepywanie karatowe – krawędzią dłoni, najdelikatniejsze – dłonią ułożoną w kształcie łyżeczki. Metoda zależy od miejsca oklepywania i wrażliwości na ból. Nie oklepuje się kości, omija wystające łopatki i nerki, by nie doprowadzić do mikrourazów. W miejscu oklepywania naczynia krwionośne rozszerzają się, następuje intensywne przekrwienie tkanek. Oklepywanie wywołuje skurcz mięśni, co przy jednoczesnym usprawnieniu krążenia poprawia ich odżywienie. Miejscowo dochodzi do podwyższenia temperatury i zmniejszenia bólu.
• Wibracja. Masażysta wprowadza w drgania tkanki powierzchowne oraz głębsze, przyśpieszając przemianę komórkową. Energiczna wibracja pobudza włókna mięśniowe, co przy usprawnieniu przemiany materii poprawia elastyczność, zwiększa siłę mięśni. Łagodna zaś rozluźnia mięśnie i działa uspokajająco.