EKG metodą Holtera
EKG spoczynkowe pozwala zarejestrować zmiany stale występujące lub przypadkowo uchwycone podczas badania, takie jak: zaburzenia rytmu, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, nieprawidłowości elektrolitowe, zaburzenia ukrwienia mięśnia sercowego. Jednak jest to tylko krótki, kilkuminutowy zapis, który nie pozwala uchwycić pewnych zmian, pojawiających się okresowo. Nie pozwala on na ocenę zmian dynamicznych.
Dlatego powstał 24-godzninny sposób rejestrowania zmian w EKG.
Jak wygląda Holter-EKG?
Istotą badania jest zapis EKG na nośniku pamięci (taśma magnetofonowa, karta pamięci) oraz późniejszy przegląd zarejestrowanego wykresu na monitorze. Pozwala to na rejestrację pracy serca podczas codziennej aktywności chorego. Przed rozpoczęciem badania po odpowiednim przygotowaniu skóry pacjent ma naklejane na klatce piersiowej elektrody, w ściśle określonych miejscach.
Kiedy powinniśmy wykonać badanie EKG metodą Holtera?
Najczęstsze wskazania do wykonania 24-godzinnego zapisu EKG są związane z występowaniem objawów mogących być skutkiem zaburzeń rytmu serca: omdlenia, napady duszności, kołatania serca, zaburzeń neurologicznych mogących towarzyszyć napadom migotania przedsionków oraz utrzymywanie się objawów pomimo wdrożenia przyczynowego leczenia.
U pacjentów z już rozpoznaną chorobą niedokrwienna serca, zwłaszcza po przebytym zawale, i u chorych z kardiomiopatią badanie należy wykonać nawet, gdy nie odczuwają oni żadnych dolegliwości. W zapisie poszukuje się zmian odcinka ST. O niedokrwieniu mięśnia sercowego świadczy poziome lub skośne obniżenie ST. W analizie podaje się łączny czas trwania niedokrwienia i liczbę incydentów w ciągu doby.
U niektórych pacjentów dochodzi do incydentów niedokrwienia mięśnia sercowego bez towarzyszącego bólu w klatce piersiowej. Dotyczy to zwłaszcza chorych z cukrzycą. EKG metodą Holtera jest u nich ważne, gdyż pozwala stwierdzić takie incydenty pomimo braku dolegliwości.
Jest to badanie szczególnie przydatne u pacjentów z podejrzeniem zaburzeń rytmu serca. Pozwala rozpoznać konkretną arytmię i ocenić potrzebę leczenia, która będzie zależeć od łącznego czasu trwania zaburzeń w trakcie doby oraz od objawów występujących u pacjenta. W przypadku niektórych zaburzeń rytmu wykrytych w trakcie rejestracji konieczne będzie wszczepienie układu stymulującego serca, gdyż pozostawienie pacjenta bez zabezpieczenia stymulatorem może być groźne dla jego życia.
Pojawiły się także nowe rejestratory z wykorzystaniem kart stałej pamięci, które pozwalają na długotrwałą, wielodniową rejestrację. Mogą one także służyć do przekazywania zapisu EKG drogą telefoniczną w trakcie incydentu wieńcowego i wówczas szybką wykwalifikowaną pomoc.
